komunikacja

U człowieka celów komunikacji znacznie więcej

Podstawą stosunków międzyludzkich jest komunikacja - potrzeba człowieka jako społecznego, inteligentnej istoty, jako nośnika świadomości. Komunikacja to proces interakcji interpersonalnej, wywoływane potrzeb współpracujących podmiotów i skierowany na zaspokojenie tych potrzebRola i intensywność komunikacji we współczesnym społeczeństwie stale wzrasta, ponieważ wraz ze wzrostem ilości informacji bardziej intensywne są procesy wymiany informacji, zwiększa się liczba środków technicznych do takiej wymiany. Ponadto, zwiększa się liczba osób, działalność profesjonalna, które jest związane z komunikowaniem się, tj. posiadających zawodu typu"człowiek - człowiek". W psychologii wydzielają ważne aspekty komunikowania: zawartość, cel i środki. Spis treści komunikacji - jest to informacja, która podczas komunikacji jest przekazywany od jednej istoty do drugiej. U człowieka spis treści komunikacji jest znacznie szerszy, niż u zwierząt. Ludzie wymieniają się ze sobą informacjami, reprezentującej wiedzę o świecie, dzieląc się swoim doświadczeniem, umiejętnościami i umiejętności. Ludzka komunikacja wiele przedmiotowo i zróżnicowane treści. Celem komunikacji - to jest coś, dla czego u żywej istoty występuje ten rodzaj aktywności. U zwierząt to może być, na przykład, ostrzeżenie o niebezpieczeństwie.

I jeśli u zwierząt cele komunikacji zwykle związane z zaspokajaniem potrzeb biologicznych, to u człowieka stanowią środek do zaspokojenia wielu różnych potrzeb: społecznych, kulturowych, poznawczych, artystycznych, estetycznych, potrzeb inteligentnego wzrostu i rozwoju moralnego, itp. Środki komunikacji - to sposoby kodowania, transmisji, recyklingu i deszyfrowania informacji, przekazywanej w procesie komunikacji.

Informacje mogą być przekazywane za pomocą bezpośredniego kontaktu, na przykład, dotykowego kontaktu rękami; można wysyłać i odbierać na odległość poprzez narządy zmysłów, na przykład, obserwując ruchy innej osoby lub słuchając produkowane im sygnały dźwiękowe. Oprócz tych wszystkich danych od natury sposobów przesyłania informacji u człowieka są inne, wymyślone przez siebie, to język, pisanie (teksty, rysunki, schematy itp.), a także wszelkiego rodzaju środki techniczne nagrywania, przesyłania i przechowywania informacji. Komunikowanie się ludzi bywa i pozawerbalnych. Niewerbalna - komunikacja bez użycia środków językowych, tj.

za pomocą mimiki i gestów; jego wynik to dotykowe, wzrokowe, słuchowe i węchowe obrazy otrzymane od innej jednostki. Werbalne komunikacja odbywa się za pomocą jakiegokolwiek języka. Większość niewerbalnych form komunikacji u człowieka jest wrodzona; za pomocą nich człowiek domaga się współdziałania na poziomie emocjonalnym, a nie tylko z sobie podobnymi, ale i z innymi żywymi istotami.

Wielu z wyższych zwierząt (np

małpy, psy, delfiny), tak samo jak człowiek, mają zdolność komunikacji niewerbalnej z podobnymi sobie. Werbalne komunikowanie się właściwa tylko człowiekowi. To oferuje znacznie więcej możliwości niż niewerbalne. Funkcje komunikacji, w klasyfikacji Moc Karpenko, są następujące: formularz - nawiązanie kontaktu między partnerami komunikacji, gotowość do przyjmowania i przekazywania informacji; informacyjna - uzyskiwanie nowych informacji; motyw - stymulacja aktywności partnera komunikacji, prowadnica do realizacji tych lub innych działań; bądź logistyczne - wzajemne orientację i koordynacja działań w zakresie organizacji wspólnych działań; osiągnięcie wzajemnego zrozumienia - odpowiednie postrzeganie sensu wiadomości, zrozumienie partnerami siebie; dzielenie się emocjami - pobudzenie partnera odpowiednich doświadczeń emocjonalnych; nawiązanie relacji - świadomość swojego miejsca w systemie rpg, statusowych, biznesowych i innych więzi społecznych; wywieranie wpływu - zmiana stanu partnera komunikacji - jego zachowania, pomysłów, opinii, decyzji i innych. W strukturze komunikacji wyróżniają trzy powiązane strony: ) komunikatywna - wymiana informacji między indywiduami; ) interaktywna - interakcja między indywiduami; ) spostrzegawczy - wzajemne postrzeganie partnerów komunikacji i ustalenie na tej podstawie wzajemnego zrozumienia. Kiedy mówi się o komunikacji w komunikacji, przede wszystkim mają na uwadze, że w procesie komunikowania się ludzie wymieniają się między sobą różnymi koncepcjami, pomysłami, zainteresowań, uczucia itp. Jednak w komunikatywnym procesie dzieje się nie tylko przepływ informacji, jak w cybernetycznego urządzeniu, a aktywne dzielenie się nią. Główna cecha polega na tym, że ludzie w procesie komunikacji mogą wpływać na siebie. Komunikatywny proces rodzi się na podstawie pewnej współpracy i wymiany wiedzy, pomysłów, uczuć, itp. sugeruje, że taka działalność zorganizowana. W psychologii istnieją dwa rodzaje interakcji: kooperacja (współpraca) i konkurencji (konflikt). Tak więc, komunikacja to proces interakcji między ludźmi, w trakcie którego występują, pojawiają się i kształtują się relacje interpersonalne. Komunikacja zakłada dzielenie się myślami, uczuciami, przeżyciami. W procesie komunikacji interpersonalnej ludzie świadomie lub nieświadomie wpływają na stan psychiczny, uczucia, myśli i czyny siebie. Funkcje komunikacji są bardzo zróżnicowane, jest decydującym warunkiem stawania się każdego człowieka jako osoby, realizacji osobistych celów i zaspokojenia wielu potrzeb.Komunikacja jest wewnętrzny mechanizm wspólnej działalności ludzi i jest najważniejszym źródłem informacji dla człowieka.